Raak me waar ik voelen kan (2007)

De DVD van deze film is nu te koop bij Selfmade Films, en ook bij het Amerikaanse bedrijf Film Baby (alleen NTSC).

"Raak me waar ik voelen kan" is een film over John Callahan (54), in Amerika bekend om zijn cartoons. Op zijn 21e kreeg hij een ernstig auto-ongeluk en raakte grotendeels verlamd. Zijn uitlaatklep werd tekenen, niet de makkelijkste keuze omdat hij nauwelijks zijn handen kon gebruiken. In een rauwe stijl, pen tussen de handen geklemd, tekent hij zich helemaal suf. Zijn rake, vaak cynische en meedogenloze observaties van de medemens kunnen niet enkel op bijval rekenen. Protestoptochten en boze brieven zijn regelmatig het gevolg. Toen de persen bij de Miami Herald gestopt moesten worden vanwege een tekening die John had gemaakt ter ere van Martin Luther King Jr. Day -een jongetje staat in pyjama in de deuropening; een natte plek op zijn kruis en zegt: "Mommie, I had a dream"- volgde ontslag.
Toen hij een dikke, boze vrouw achter een toonbank tegen een klant, een iel mannetje, liet brullen: "This is a feminist bookstore, we don't have a humor section!" volgden er veel verontwaardigde reacties. John is trots op deze protesten maar hij begrijpt het niet. "Het is toch wáár wat ik zie?" Hij zegt dat hij lange tijd een 'angry young man' is geweest die de mensen hun hypocrisie als een spiegel wilde voorhouden.

Deze cynische kant is maar één kant van de man die met opvallend roodgeverfd haar en het liefst een feloranje zonnebril door de straten van Portland scheurt. Hij schrijft ook prachtige, melancholische liedjes. Liefst speelt hij daarbij zelf ukelele, iets dat hem veel moeite kost. Maar dat is geheel in zijn stijl. Natuurlijk zijn de liedjes niet te lieflijk, titels als "Life is like a box of handgranates" en "Something always keeps me from committing suicide in the fall" geven zijn geheel eigen kijk op het leven weer.

De acteur Robin Williams heeft ooit de rechten gekocht van de autobiografie van Callahan, hij wilde zijn leven verfilmen. "It's painful comedy, as good comedy is." zegt hij hierover.
"Touch me someplace I can feel" is een film over wilskracht. John raast zich een weg door het leven, wil niet onopgemerkt blijven en wil vooral niet de dankbare, bedachtzame gehandicapte zijn. Zijn tekening "Cunnilingus accident" , met zichzelf in de hoofdrol, stikkend onder een naakte vrouw die op zijn gezicht zit, zegt genoeg.
Want met het vrouwelijk geslacht heeft John een ingewikkelde relatie, ze kijken hem op straat vaak na met een blik van medelijden, "the pity-look", en dan zou hij het liefst door de grond zakken. Maar hij houdt van vrouwen en zoekt een geheel eigen weg om dicht bij ze te kunnen zijn...

Meer informatie over John Callahan op www.callahanonline.com.

TV-uitzending door de IKON bij Holland Doc op donderdag 8 februari 2007, 23.10 uur, Nederland 2.

Bekroond met een Gouden Kalf voor ’Beste Korte Documentaire’, Nederlands Film Festival, Oktober 2007.

Overigens zijn ook enkele fragmenten uit de documentaire te zien op YouTube, evenals de Callahan-songs SUICIDE IN THE FALL, LOST IN THE CITY en TOUCH ME SOMEPLACE I CAN FEEL.

Simone de Vries (1963) regisseerde eerder de documentaires "Blond, blue eyes", over Rutger Hauer (2006), "High on Jesus" (2006), "Planeet Kamagurka" (2003) en "Kinky Friedman: Proud to be an Asshole from El Paso"(2001).

'Raak me waar ik voelen kan is een coproductie van Selfmade Films met IKON. Deze documentaire is mede tot stand gekomen dankzij een financiële bijdrage van het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Mediaproducties.