Holland danst! (2004)

Twee documentaires met een zeer uitgesproken verhaal en vormgeving, die een kijk geven op de Nederlandse dansgeschiedenis vanaf het begin van de 20ste eeuw, toen de film nog maar net was uitgevonden en voor het eerst dansuitingen werden vastgelegd.
In deze televisieprogramma's vervullen beeld en geluid een andere rol dan in documentaires gebruikelijk is. De vorm is niet alleen ondersteunend voor het verhaal van de geïnterviewden, maar geeft ook een eigen visie, vult aan en becommentarieert.
Deel 1 gaat over de podiumdans, deel 2 belicht de amateurdans.

DEEL 1: HET HUWELIJK TUSSEN KLASSIEK EN MODERN
Nederland kende tussen 1900 en 1937 geen dansgezelschap van formaat. Het klassieke ballet leek volledig van de Hollandse bodem te zijn verdwenen en de term choreografie leverde meer spraakverwarring op dan begrip.
Maar gedanst werd er! Wat dans echter tot kunst maakt, de kwaliteit van de dansers en de choreografie, kreeg tot de Tweede Wereldoorlog ternauwernood kans zich te ontwikkelen. Pas aan het einde van de jaren vijftig, nadat een balletoorlog was gevoerd en de overheid er van overtuigd raakte dat de danskunst financiële steun behoeft om zich te kunnen ontwikkelen, kreeg zowel de klassieke als de moderne danskunst de kans om de binnenlandse en de buitenlandse podia te veroveren.
Met o.a. Krisztina de Châtel, Rudi van Dantzig, Max Dooyes, Jaap Flier, Jirí Kylián, Hans van Manen en Mascha Stom.

DEEL 2: DE BEVRIJDING VAN DE HEUPEN
Zestig jaar hebben we er over gedaan om te kunnen dansen zoals we willen: los in de heupen, knieën en schouders, ritmisch en vrij. Drie bolwerken hebben het dansen vanaf 1900 tot diep in de jaren zestig gecontroleerd, verboden en aan regels gebonden. De overheid, de kerken en de dansscholen hielden het uitgaansleven nauwgezet in de gaten om te voorkomen dat het dansen een gevaar voor de goede zeden zou vormen. Tussen 1940 en 1970 verloren deze instanties hun greep op de samenleving. Nederlanders lieten zich niet betuttelen. In ruil voor vrijheid verloor de dans de laatste dertig jaar van de 20ste eeuw haar provocatieve, gevaarlijke karakter.
Volksdans werd in het begin van de 20ste eeuw gepropageerd als tegengif voor de moderne, onzedelijk gevonden dansen. Nederland bleek ternauwernood over een eigen volksdanstraditie te beschikken. Dat de klompendans begin vorige eeuw is uitgevonden weten alleen de Nederlanders. Zelf waant de Hollander zich liever een paar keer per week iemand anders en danst daarom vol overgave de buikdans, de tango of de salsa.

Holland danst! is een coproductie van Selfmade Films en de NPS. Deze documentaire kwam tot stand met steun van het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties.